Éponine de Langres

Éponine de Langres Bilgi Kutusu'ndaki görüntü. Nicolas-André Monsiau , Éponine ve Sabinus Biyografi
Ölüm 79
Roma
Eş Julius Sabinus

Eponine bir Galya kabilesi olan Lingones yaşamış (Langres) I st  yüzyıl. Romalılarla mücadelesinde kocası Julius Sabinus'u destekledi . Romalılarla müttefik olan Sequanlar tarafından mağlup edildi . Sabinus daha sonra kovuşturmadan kaçmak için bir mağarada saklanır. Éponine'in ikizlerini doğuracağı dokuz yıllık gizli kaldıktan sonra, Sabinus ihanete uğradı ve keşfedildi. Eponine'in ricasına rağmen Romalılar tarafından idam edilecek. İkincisi, İmparator'dan rahmetli kocasının kaderini paylaşmasını isteyecektir.

Eponine ve Sabinus'un hikayesi

Hayatının hikayesi bize üç eski yazar tarafından aktarılıyor : Plutarch , Tacitus ve Dion Cassius . Bununla birlikte, hesapları belirli noktalarda farklılık gösterir.

Éponine, 69-70 isyanına Julius Civilis ile birlikte katılan Lingon Julius Sabinus'un karısıydı . Civilis, Sabinus ve aynı zamanda Tutor ve Classicus tarafından kurulan koalisyon birçok zafer kazandı. Bizzat Jül Sezar'ın soyundan geldiğini iddia eden Sabinus, kendisini “Sezar” olarak ilan eder; Bir oluşturmak için onun girişimi Imperium Galliarum olan kesim kısa Sequans , Sabinus kaçtı intihar sahte ve evinin aşağı yakar: hala sadık Roma'ya, Lingons yenmek. Daha sonra saklanır. Saklandığı yerin niteliği yazarlara göre farklılık gösterir: Plutarch bir yeraltı geçidi ve bir mağarayı çağrıştırırken, Dion Cassius bir mezardan söz eder. Karısı Éponine, gündüzleri yas tutuyormuş gibi yapar, ancak geceleri kocasına katılır. Sabinus ve Eponine birliğinden kısa süre sonra iki çocuk doğar: Plutarch, Eponine'in hamileliğini diğer kadınlardan nasıl sakladığını anlatıyor: “Ama daha da zor olan şey, onun şişman olduğunun asla fark edilememesidir. diğer hanımlarla ne kadar yıkadı ve banyo yaptı: kadınların saçlarını ince altın kadar sarı yapmak için sürdükleri merhem için, şişen ve etin kabarmasına neden olan yağlı bir şeyi var, o kadar ki onu daha yorucu yapıyor ve bu ilacı kişisinin diğer tüm bölgelerini yağlamak için kullanarak, bu yolla 'gün geçtikçe yükselen ve doğum sancılarına tek başına katlanan karın şişliğini herhangi bir ebenin yardımı olmadan sakladı, kocasıyla birlikte kasaya inmiş ”.

Saklanarak dokuz yıl geçirdikten sonra (Tacitus'a göre), Sabinus sonunda keşfedilir ve Vespasian'ın önüne çıkarılır . Éponine daha sonra kocasının affını almak için yalvarır; Plutarch'a inanılacaksa onunla birlikte ölmeyi istemektedir. İkincisi ayrıca bize iki çocuğunun kaderini de anlatıyor: biri Mısır'da öldürülecek; İkincisi, babasıyla aynı soydaşları giydiği için Delphi'den geçecekti .

Plutarch'ta heroμπονα adı altında (kahraman olarak çevirir) Dion Cassius'ta Πεπονίλα olarak görünür , ancak bize gerçek adını, Epponina'yı veren şüphesiz Tacitus'tur . Uzak Plutarkhos'a hayali çevirisinden, adı onun Galya kökenli teyit edecektir, çünkü tanrıça adına şekilleneceği Epona (tema -epo = atı + theonymic eki de ono / -Ona) hangi biz anthroponymic eki eklemek in -ina .

Üç yazarda ikilinin nomina yokluğuyla Éponine vatandaşlığını doğrulayamayız veya reddedemeyiz (Sabinus'un bir peregrine ile evlendiği hayal edilebilir: bu evlilik iusta nuptia olarak kabul edilir , Sabinus no. vatandaşlık statüsünü kaybetti.) Bununla birlikte, bunun eşgamik bir evlilik olduğu ve Éponine'nin de üst sınıfa ait olduğu varsayılabilir. Roma vatandaşı Julius Sabinus ile evliliği bizi elit Romanized ait bir parçası olarak görüyorum sağlayan I st  yüzyıla. JC

Bir efsanenin doğuşu ve sonu

Rönesans'tan Devrime

Éponine, eski metinlerde izlenecek bir erdem örneği olarak sunuldu. Ama efsane tarafından Plutarkhos'a çevrilmesi önce büyük başarı elde görünmüyor Jacques AMYOT de XVI inci  yüzyıla.

1695'te, Jacques Amyot'un çevirisinden bir asır sonra, Sabinus üzerine ilk oyun François Passerat tarafından yazılmıştır . Bu parça, aynı zamanda, eserin ön parçasının gravüründe kadın kahramanın ilk temsilinin vesilesidir.

Rönesans'tan için XIX inci  yüzyıl geçmiş koleksiyonları için bir zorunluluk haline gelir anlatımları . Erdemi ve cesareti sayesinde, antik çağların diğer büyük kadın figürleri, azizleri ve kadın kahramanları ile birlikte sunulur. Devrimin arifesinde ve özellikle sonrasında, çiftin algılanma şekli değişecektir. Sabinus ve Éponine, baskıya karşı isyanın ve bağımsızlık mücadelesinin sembolü olacaklar. Tarafından en çok satan roman Delisle de Sales , Eponine ou de la République , (1793) bu değişimin iyi bir örnektir.

İçinde Eponine XIX inci  yüzyılın

Paradoksal celtomanie şekilde ortaya XIX inci  yapacak yüzyıl neredeyse unutulmuş Eponine ve Sabinus hikayesi düşer. Bu dönemin birçok tarihyazımı çalışmasından ortaya çıkan yeni figürler Sabinus figürünün yerini alacak: Brennus , Ambiorix , Camulogene ve özellikle Vercingetorix . Sabinus böylece yavaş yavaş popüler bellekten kayboluyor: içeriye girmesine yerini Arverne iletkenin rakam iki çocuklu Le Tour de la France tarafından G. Bruno Sabinus hala 1876 yılında ortaya çıktı iken, Fransa'dan Tarihi dan Guizot .

Eponine figürü, kocasının kaderi ile aynı kaderi paylaşacak ve yerini Celto-Ligurian Gyptis gibi başkaları alacak , aynı zamanda alegorik Gallia ve anonim Galya kadınlarının diğer temsilleri alacak. Ama her şeyden önce, Civilis isyanına aktif olarak katılan, esir alınmadan ve Roma'ya getirilmeden önce Velléda , Bructère rahibesi onun yerini alacak . Velléda'nın bu figürü ilk kez Chateaubriand tarafından Les Martyrs adlı eserinde ortaya  konmuştur: Velléda, Civilis isyanına katıldığı için esir alınır ve Roma'ya götürülür; daha sonra Hıristiyanlığa geçen Romalı bir subay olan Eudore'ye aşık olur. Onu reddeder ve sonunda intihar eder. Chateaubriand'ın ardından, birkaç ressam, heykeltıraş ve yazar, Ossianizm için romantik zevke karşılık gelme avantajına sahip olan büyücü figürünü sahneleyecek .

Sanatta Éponine'nin nesli

Rönesans'tan bu yana, Éponine'nin hikayesi birçok sanat eserinin konusu olarak büyük başarı elde etti: şiirler, kısa hikayeler, romanlar, oyunlar, resimler, heykeller veya gravürler. Éponine ve kocasına yaklaşık yirmi oyun, yaklaşık otuz resim ve yaklaşık sekiz opera adanmıştır. Ama gelen XIX inci  yüzyıl, bu hikayenin neredeyse daha performansları sanatçıların diğer Gallic tork rakamlara tercih vardır.

Kadından azize

Eponine, genellikle İmparator Vespasian'ın kurbanı olan bir Hıristiyan aziz olarak sunulur. Bu kutlanır 1 st  kasım . Bununla birlikte, Éponine'in Hristiyan inancının eski metinlerinde herhangi bir söz veya belirtiye rastlamıyoruz.

Jacques-Remi Dahan için Sainte Éponine, Gallo-Romalı kadın ile göründüğü örnek koleksiyonlarının azizleri arasındaki kafa karışıklığından kaynaklanan yeni bir hata olacaktır: pagan karısı, dindar bir renge bürünür, bu Hıristiyanlaşmanın son aşaması, çağdaşlarımız tarafından utanmadan yönetilen Eponine'in tehlikeli kanonlaştırılmasıdır. "

Kaynakça

Notlar ve referanslar

  1. Plutarch, Aşk, 25
  2. Cornelius Tacitus, Historiae, IV, 67
  3. Lucius Claudius Cassius Dio, Historiae Romanae, LXVI, 16
  4. Jacques Amyot'un çevirisinden sonra modernize edilmiş çeviri: Plutaque, Œuvres melées de Plutarque , trad. Jacques AMYOT Janet et COTELLE, 1820, Google Kitaplar, URL ile: https://books.google.fr/books?id=ehZk6EslijAC&pg=PA87&dq=plutarque+De+amour+Sabinus&hl=fr&sa=X&ei=RP1NUd7aDYeO7BcQb5_oGved7aDYeO7BcQb5_oGved7aDYeO7BCQb5_oGved7aDYeO7BCEQ#v6_oGved7aDYeO7BCQAb5_oGved7aDYeO7Abc5_oGved7a = onepage & q = plutarch% 20De% 20 amour% 20Sabinus & f = false .
  5. Pierre-Yves Lambert, Galya dili: dilsel açıklama, seçilen yazıtlar üzerine yorumlar , Paris: Éd. Errance, “Collection des Hespérides”, 1997, s. 33.
  6. Tac., G., VIII ve H., IV.
  7. Durum, S., I, 4.
  8. Jacques-Remi Dahan'ın eserinde listelenen eserlerin Katalonya, Éponine & Sabinus , Dominique Guéniot, 2011, 67 p
  9. "  Juliette par Paroles Vierge Eponine - Paroles.net (klip, müzik, çeviri)  " üzerine, www.paroles.net (erişilen Haziran 22, 2016 tarihinde )
  10. Nominis: Aziz Eponin