Fransız Akademisi 23 numaralı koltuk | |
---|---|
1671 -16 Mayıs 1703 | |
Jean de Montigny Armand Gaston Maximilien de Rohan | |
Yazıtlar ve Edebiyat Akademisi Daimi Sekreteri | |
1663-1682 | |
Jean Galli |
Doğum |
12 Ocak 1628 Paris ( Fransa Krallığı ) |
---|---|
Ölüm |
16 Mayıs 1703 Paris |
takma ad | ** efendim |
Eğitim |
Lycée Saint-Louis Collège de Beauvais Eski Orleans Üniversitesi ( d ) |
Aktivite | edebi adam |
Faaliyet dönemi | Dan beri 1653 |
Kardeşler |
Pierre Perrault Claude Perrault Nicolas Perrault |
Üyesi |
Académie des inscriptions et belles-lettres Académie française (1671-1703) |
---|---|
hareket | barok |
Sanatsal tür | harika hikaye |
Annem Kazın Masalları (1697) |
Charles Perrault , doğdu12 Ocak 1628içinde Paris ve üzerinde aynı şehirde öldü16 Mayıs 1703Bir mı harflerin adam Fransız onun ünlü, Anne Kaz masalları .
Dini metinlerin yazarı, lideri Modern içinde Eskilerin ve Modernlerin Kavgasında Charles Perrault büyük yazarlardan biri olarak çağdaşlarının tarafından kabul edildi XVII inci yüzyılın . O, harikulade masalın yazılı edebi türünün biçimlendiricilerinden biri olması dışında, bugün artık tanınmamaktadır . Çalışmalarının çoğu , Fransız sözlü geleneğinden hikayeler toplamak ve yazıya dökmekten ibarettir .
Charles Perrault bir burjuva ailenin içine doğdu Tours Paris'e yerleşti. Büyükbabası kralın nakışçısıydı, babası Pierre († 1652) Paris Parlamentosu'ndaki avukatı, 1608'de ona yedi çocuk veren Paquette Le Clerc († 1657) ile evlendi. Charles bu kardeşin sonuncusu : Jean, en büyüğü, babası gibi avukat, 1669'da öldü; Pierre (1611-1680) , mali alıcı genel , 1664 yılında kabalık için bir seçimdir ile olan kredi kayıp; Claude (1613-1688), doktor ve mimar, Bilimler Akademisi ve Binalar Konseyi üyesi, doğa tarihi ve mimari eserler yayınlar, özellikle Louvre'un sütunlu sırasını ona borçluyuz ; Nicolas (1624-1662), matematik ve theologian aşığı, atıldı Sorbonne'un için Jansenism 1656; Tek kızı Marie, on üç yaşında ölür; ayrıca bebekken, 6 aylıkken ölen bir ikiz kardeşi François vardır.
Charles Perrault vaftiz edildi 13 Ocak 1628içinde kilisesi Saint-Étienne--Mont du içinde Paris . Vaftiz babası kardeşi Pierre ve vaftiz annesi kuzeni Françoise Pépin'dir.
Paris'teki Beauvais kolejinde parlak edebi çalışmalar yaptı ve Anılarında , bir felsefe öğrencisi olarak, bir yoldaşıyla birlikte profesörüyle yaptığı bir tartışmanın ardından sınıfı terk ettiğini anlatıyor . İkisi de üniversiteye geri dönmemeye karar verirler ve hevesle kutsal ve saygısız yazarları, Kilisenin Babalarını , İncil'i , Fransa tarihini okumaya , her şeyin çevirisini ve çevirisini yapmaya başlarlar . Aeneid'in altıncı kitabını burlesque mısralarına koyar ve Truva Duvarları'nı veya burlesk'in Kökeni'ni yazar .
1651'de hukuk diplomasını aldıktan sonra bir avukat aldı, baroya kaydoldu , ancak kısa sürede "Sarayda elbise sürüklemekten" sıkıldı. 1653'te o ve kardeşi Claude, “Truva Duvarları veya Burlesk'in Kökeni” adlı bir şiir yayınladı. Bir yıl sonra, maliyenin genel alıcısı olan bir memur olarak kardeşine katıldı. Burası ona boş zamanları bırakarak, şiir zevkini şımartma fırsatı buldu.
Colbert tarafından 1663'te Petite Académie sekreteri , daha sonra 1672'de Kralın binalarının idaresinin genel kontrolörü olarak Louis XIV'in sanatsal ve edebi politikasıyla görevlendirildi . O andan itibaren, Perrault bakanın iyiliğini mektupların , bilimlerin ve sanatların yararına kullandı . Fransa ve Avrupa'daki yazarlara ve bilim adamlarına emekli maaşlarının dağıtıldığı plana yabancı değildi.
44 yaşında, 19 yaşındaki genç bir kadın olan Marie Guichon ile evlendi ve dört çocuğu oldu.
Perrault ayrıca Bilimler Akademisi'nin kurulmasına ve Resim Akademisi'nin yeniden kurulmasına katkıda bulundu . Başından beri, Yazıtlar ve Güzel Harfler Akademisi haline gelen Para Birimi ve Yazıtlar Komisyonunun bir parçasıydı , ancak Colbert'in 1683'te ölümü üzerine Genel Denetçilik pozisyonunu kaybetti ve bu Akademiden çıkarıldı. 1671'de Fransız Akademisi'ne girerken, katılım ücretlerini, resepsiyon oturumlarını halka açmayı ve seçimleri "oy pusulası ve biletle, böylece herkesin kim olduğunu söylemekte tam özgürlüğe sahip olması" fikrini verdi. . 1694'te Akademi Sözlüğü'ne önsöz yazan yine oydu .
Perrault, Sevgi ve Dostluk Diyaloğu ( 1660 ) ve Le Miroir ou la Métamorphose d'Orante ile cesur türde elini deneyen, her şeyi bilen bir edebiyatçıydı . Tüm edebi ürünleri , Akademi'de okuduğunda İris'in Portresi gibi birkaç hafif şiirle sınırlıydı .27 Ocak 1687, Le Siècle de Louis le Grand başlıklı bir şiir . İçin oldukça küçük saygı ile konuşurken Bu şiir, Perrault, Homer için Menander ilk yerleştirilmiş ve en klasiklerin saygı, XVII inci o açtı ki tüm önceki yüzyıllar boyunca yüzyıl, harflerin tarihinin önemli bir yer tutar arasındaki Quarrel Eskiler ve Modernler . Modernlerin partizanlarının lideri olacak olan Perrault, orada bir doğa kanunu ile, her zaman büyük adamlar ve dahiler bulunduğu anlamına gelen farklı çağlar arasındaki eşitliği açıklar:
Bedenleri eğitmek kadar zihinleri de eğitmek,
Doğa her zaman aynı çabayı gösterir;
Varlığı değişmezdir ve bu kolay güç
Her şeyi ürettiği kişi tükenmez:
Asla bugün gördüğümüz günün yıldızı
Alnını daha parlak ışınlarla taçlandırmıştı;
İlkbaharda asla kırmızı güller
Daha parlak bir kıpkırmızı renkten renkli değildi.
Aynı el ile sonsuz kuvvetler
Her zaman benzer dahiler üretin.
O sonucuna XVII inci yüzyılın kralına ve mükemmelliği ile diğer tüm büyüktür din , şanı çağdaş yarattığı eserler o izler Louis XIV ve Hıristiyanlığın geçmiş yüzyıllarda üretilen ne ille herhangi üstündür . Özellikle Homeros'a ve abartılı ve vasat bulduğu diğer klasik şairlere saldırır . Bunu okuduktan sonra Boileau , buna katlanmanın utanç verici olduğunu söyleyerek öfkeyle ayağa kalktı. Bunu kendilerine iltifat olarak gören diğer akademisyenler ise coşkuyla alkışladılar. Racine, bu akıl oyununu bu kadar iyi oynadığı ve düşündüğünün tam tersini bu kadar mükemmel bir şekilde sunduğu için Perrault'u ironik bir şekilde kutladı. Daha önce de söylediğimiz gibi, Perrault'nun tezinin sistemli bir gösterimini Parallèle des Anciens et des Modernes'i (Paris, 1688) yayınlayarak Racine'e yanıt olarak üstlendiği doğruysa, en ünlü edebiyat tartışmalarından biri böyle doğdu. - 1698 , 4 cilt In-12), klasikleri savunan inatçı ve dar görüşlü bir başkan, modernleri seven hoş ve ruhani bir şövalye ile ılımlılığı temsil eden uzlaştırıcı bir başrahip arasındaki diyalog şeklinde yazılmış bir eser . Dördüncü cildi, mimariye önemli bir yer ayırıyor, kardeşi Claude Perrault'un eserlerinde geliştirdiği fikirleri ele alırken, Antik Çağın estetik kodlarına karşı çıkıyor.
Boileau ile cevap alay özdeyişler halinde, daha ciddi ve reflexions sur Longin . Her biri kendi yolunu izleyen hasımların birbirlerine cevap vermeden cevap verdiği bu tartışmada Perrault, genel olarak prodüksiyonunun ayrıntılılığı ve Boileau'ya, ailesi ve arkadaşları tarafından desteklenen kişisel saldırıların şiddetiyle kendini gösterdi. :
Kurt adama daha yakından bakın,
Seksten uzak, deliğine kapalı yaşadı.
Onu pis, sakar ve vahşi göreceksin,
Davranışlarında vahşi, dilinde sert ...
Bedeninizde üzüldüğünüz bir kusurunuz varsa, onu Ruh'un iyi nitelikleriyle düzeltin ve bedende ve ruhta bir canavara kapılmayın.
(M. Despréaux'ya talimat, ms. Arsenal 5418)Ve sonunda, açıkça söylemek gerekirse, yüzün,
Sadece dolaba koymak güzel Des Préaux.
Boileau aleyhindeki diğer broşürler, Yahudi aleyhtarı hakarete kadar gider : "Domuz gözleriyle Yahudi yüzü." Daha ciddi olarak, Charles Perrault, Boileau'nun " kurtuluşunu gerçekleştirecek durumda olmadığını ", yani dini terk ettiğini doğrular ve Claude Perrault, Boileau'yu krala hakaret etmekle suçlar , Arnauld'un bildirdiği gibi bir iftiradır. Eğer buna inansaydık, onu kaynakları olmadan kaybedecektik."
Boileau her zaman düşmanlarına bu tür eleştirilerde bulunmamaya özen gösterdi. 1696 tarihli "M. Perrault'a Yanıt"ında, onu "cehalet ve nüktedanlık" dışında hiçbir şeyle suçlamadığını, "edebiyatçılar arasında çok sıradan bir sitem" olduğunu hatırlıyor. Merakla, Perrault bu dörtlükte kendini kurban olarak bıraktı:
Eğlendiğimiz dostane tartışma
Bitmeden gelecek yarışlara geçecek;
Hep sebepleri söyleyeceğiz,
Hep hakaret edecekler.
Önce Boileau'yu kendisine hakaret etmekle suçlayarak, sonra da tartışmalarının konusunun sonsuza kadar tartışmalı kalacağını iddia ederek iki kez yanılıyordu. Yazarlar o gibi çoğu saygın çünkü Aslında, kuşaklar, Boileau hakkını ispat Homere , Virgile , Racine ve Molière ederken, bugün de takdir ediliyorsun Quinault , Chapelain , Scudéry ve Saint-Sorlin Perrault çok üstün sayılır, var bugün belirsizleşir ve hatta görmezden gelinir.
İki düşman, ortak arkadaşları Arnauld'un arabuluculuğundan sonra, en azından görünüşte 1694'te uzlaştı . Ancak Perrault hayata küsmüştü ve fikirlerini vaaz etmeyi bırakmadı; hatta 1696'da Boileau'ya karşı yeniden yazmaya başlamakla tehdit etti (Boileau, ona karşı "çok kayıtsız" olduğunu açık bir tonda yanıtladı). Tartışma 1701'de Arnauld'un tartışmanın birkaç noktasında kesin kararlar verdiği (ölümünden önce yazılmış) mektubunun yayınlanmasıyla gerçekten sona ermedi.
Perrault başlayan 1696 ve beş yıl sonra başlıklı çalışmasını tamamladı Les Hommes illustres qui Fransa dur ce siécle tr göründü (2 cilt. In-vr.), 102 A collection biyografileri Kanuni eşliğinde kısa, kesin ve tam, oyulmuş portreler.
Ancak Perrault'u popülerlik açısından ölümsüz yapan, ne şiirsel çalışması, ne tarihçi olarak çalışması, ne de şimdi unutulmaya yüz tutmuş edebi yazılarıydı: Contes de ma mère l'Oye veya Histoires du temps başlıklı küçük cilt. passe ( 1697 , küçük 12'de, çok nadir ve aynı yıl sahte baskı) küçük oğlu Perrault d'Armancourt adı altında yayınladı.
Charles Perrault sadece duyduğu versiyonları yazdığı için ve yazılı kelimenin güçlü meşruiyeti nedeniyle, “Perrault” olarak adlandırılan hikayeler genellikle aynı hikayelerin Fransa ve çevresindeki sözlü mirasın diğer versiyonlarına göre öncelikliydi. Dünya. Böylece Pierre Dubois , Charles Perrault'nun , masallarında saraya gelen zarif, narin ve zarif kadınların eski inanışlarında bahsedilen "belles de mai"yi yaparak peri algısını önemli ölçüde değiştirdiğini ve böylece perilerle bağlantılı orijinal sembolizmlerini yok ettiğini düşünüyor. peri. doğanın yenilenmesi. Ona göre mevsimlerin perilerini ahlakına da katarak "yönlendirir ve saptırır" .
Ancak bu yazar Pierre Dubois görüntüle, algı ile ilgilidir ekolojik sonunda perileri vardı XX inci ve başlangıç XXI inci , yüzyıl yazarlarının rağmen Fantasy ait orderers olarak (o ait) nadiren tasvir periler Anne Doğa . Perrault için periler , Orta Çağ boyunca olduğu gibi , her şeyden önce Kader ve büyücülerin araçlarıdır . Paracelsus'a göre doğayla ve onun yenilenmesiyle ilgili her şey daha çok elementlerin ve onların temsilcilerinin, elflerin , goblinlerin , trollerin alanı iken büyülü bir nesneyi belirtmek için peri dememiş miydik ? Gelen Arthur efsanesi ait Yuvarlak Masa , Viviane ve Morgane mevsimlerin periler ama gerçekten sihirbaz değiliz. Perrault'un perileri, çizgi roman yazarının dediği gibi saraya giden narin değillerdir , hikaye anlatımı Periler , adaleti yerine getirmek için yaşlı bir kadın ve bir hanımefendi görünümüne bürünen bir sihirbazı betimler, Külkedisi perisi balkabağını arabaya çevirir ama Hiçbir yerde bir saray hanımından bahsedilmiyor, o bir vaftiz annesi , bir koruyucu ve Uyuyan Güzel'deki yaşlı periye gelince, büyü yapan cadıya daha yakın olurdu. Perrault, Armand Langlois'in Perrault'nun masalları analizinde altını çizdiği gibi, masallarında hermetik bir öğretinin izlerini bırakmış bir yazar ve filozoftu . O bir fantezi yazarı değildi , hiçbir zaman çocukları sevimli hikayelerle uyuttuğunu iddia etmedi, ancak harikaları eğitmek ve insan kişiliğinin yerine getirilmesi için yön vermek için kullanan bir ahlakçıydı.
In 1691 , Perrault manzum bir "kısa hikaye" yayınladı:
In 1693 , o onun ilk “Ayette masalı” yayınlandı Mercure Galant :
In 1694 , aynı baskısında birlikte önceki iki eser getirdi ve üçüncü hikaye, ikinci “Ayette masalı” ekledi:
In 1696, bir nesir masalı göründü Mercure Galant : Uyuyan .
Ertesi yıl, Claude Barbin'den Histoires ou Contes du temps Past ( 1697 ) başlıklı bir cilt yayınlandı . Bu cilt aşağıdaki sekiz nesir hikayesini içerir:
Bu koleksiyon aynı yıl iki taklitten geçer: Jacques Desbordes'in Amsterdam'daki baskısı, History or Tales of the past time. Moralitez ve Trévoux'daki Prince de Dombes baskısı ile Histoires ou Contes du temps Past. Moralitler ile .
Modern eleştiri, Le Mercure galant'ta yayınlanan iki öykünün çok önemli yayınlarına ek olarak, Louis XIV'in yeğeni Mösyö ve Prenses Palatine'in kızı Elisabeth-Charlotte d'Orléans'a adanmış 1695 tarihli törensel el yazmasını korur . Koleksiyonun ilk beş hikayesi ilk versiyonda yer alıyor. 1697 yılında yapılan genetik modifikasyonları çalışma çok ilginç: moralities, başlangıcının önemli bir dönüşüm eklenmesi Fairies'in olan altıncı masalı ayarlar: Sindirella'ya. 1697 kitabı, sayfa sayısını iki katına çıkararak cildi nicel olarak çoğaltır ve koleksiyonun mantığını hesaba katmak yerine, ön yüzü, vinyet'i bütünleştirmek yerine, özerk metinler olarak çok sık tek tek incelenen sekiz masal arasındaki ilişkileri çoğaltır. Matmazel'e ithaf ve ithaf mektubunun üzerindedir.
Koleksiyonunu üçüncü oğlu Pierre Darmancour veya Armancour adı altında yayınladı; Armancour, Charles'ın henüz satın aldığı ve Pierre'e teklif ettiği alanın adıydı. 1678'de doğan ikincisi, kitabın adandığı XIV.Louis'in yeğeni " Matmazel "in sekreteri olmayı arzuladı .
Buna ek olarak, Perrault, Masalları'nın yayınlanmasıyla Eskiler ve Modernler (ikincisinin lideriydi) arasında yeni bir tartışmadan kaçınmak istedi . O ile mutabakat vardı Boileau içinde 1694 . Bu nedenle, oğlunun adının, tartışmanın yeniden başlamasını önlemede ona büyük yardımı oldu.
Bununla birlikte, Düzyazı Masallarını Oğul'a atfetmeye yönelik görüşler , baba tarafından yazılamayacak kadar beceriksiz ve ahlaksız olduklarında ısrar ediyor. Bu pozisyon bugün, örneğin Ute Heidmann ve Jean-Michel Adam tarafından bir dizi ayrıntılı kanıtla oldukça geniş bir şekilde tartışılmaktadır.
In 1683 , Perrault Akademisi'nde görevinden ve onun çocuklarının eğitimine kendini ayırmaya karar eşi hem kaybetti ve yazdığı ettikten ma l'Oye Mere de Les Contes ( 1697 ).
o öldü 16 Mayıs 1703evinde rue de l'estrapade üzerinde Montagne Sainte-Geneviève ve ertesi gün toprağa verildi Saint-Benoît-le-Bétourné kilisesi oğlu Charles Perrault varlığında.
Masal türü sosyal salonlarda modadır: yüksek sosyete üyeleri popüler nöbetlere katılır ve orada anlatılan hikayeleri not alır. Masalların hem sözlü ("Anne Kaz" çocuklara hikayeler anlatan hemşireyi belirtir) hem de edebi olduğu Contes de ma mère l'Oye adlı koleksiyonunda ( Boccace , Decameron'da Griselidis'in ilk versiyonunu zaten yazmıştı ). Perrault'nun zaten var olan bu konuda yaptığı iş, onları ahlaki hale getirmek ve onları “küçük çocuklara öğretmek için” araçlar haline getirmektir. Böylece her masalın sonuna hangi değerleri örneklediğini belirterek ahlakı ekler.
Perrault, hikayelerini Kadimlerin konumlarına bir meydan okuma olarak ve çağdaşlarıyla diyalog içinde görüyor : La Fontaine ve Fénelon , Marie-Jeanne Lhéritier ve Catherine Bernard . Latince metinlerin belirli bir kullanımını teşvik ettiği ve Virgil ve Apuleius'tan, ayrıca Straparola ( Le Piacevoli Notti ) ve Basil'den ( Locunto de li ) büyük ölçüde ilham aldığı bugün yaygın olarak kanıtlanmıştır .
Marc Soriano o "klasiklerin en çok yanlış anlaşılan" olduğunu Perrault diyor ki: herkes onun masalları, ama çok az bilgi bilir onun kurt tarafından yenen yukarı böylece Perrault, Kırmızı Başlıklı Kız olarak ve büyükannesi sonu: masalları versiyonu : avcının onları karnından çıkardığı sonraki versiyon Grimm'e ait . Aynı şekilde Disney'de prensin öpücüğü Uyuyan Güzel'i uyandırır (bu aynı zamanda Grimm Kardeşler'in versiyonudur): Perrault'da Prens yanında diz çöktükten sonra yapayalnız uyanır. . Aynı şekilde, uzun süre ünlü cam terlik hakkında şüphelerimiz vardı : camdan mı yapılmış yoksa vairden mi? Bu gerçeği oldu Balzac rasyonalize, kim Perrault'un hikayeleri , bir Onu kürkle terlik olduğunu iddia ederek masalı güncellenmiştir. Littré'nin ünlü sözlüğünde ele aldığı fikir. Gerçekten de cam bir terlikti.
Ve gelecek kuşaklar, yalnızca Perrault'nun "kuru masal" dediği şeyi, yani peri masalını, ahlakı unutarak tutmayı tercih ettiler. Bununla birlikte, Perrault'nun ahlakı , La Fontaine'in Masallarının ahlakı gibi, onun masalları için de esastır .
Perrault'nun hikayeleri, klasik balenin birkaç başyapıtına ilham verdi, örneğin:
Film uyarlamalarıAşağıdakiler de dahil olmak üzere hikayelerinin birçok film uyarlaması vardır: