Sahteciler

Sahteciler
İlk baskı , 1925, NRF .
Yazar	Andre Gide
Ülke	Fransa
Tür	Roman
Editör	Gallimard sürümleri
Toplamak	Yeni Fransız İnceleme
Yayın yeri	Paris
Yayın tarihi	1925
Sayfa sayısı	420
Kronoloji
Karakterler Tahıl ölmezse

Les Sahte-monnayeurs tarafından yazılan bir roman Andre Gide yayımlanan, 1925 yılında Nouvelle Revue Française (NTG). Gide, şu anda Les Caves du Vatican gibi birçok eser yazmış olsa da, Roger Martin du Gard'a  yaptığı ithafta bunun "ilk romanı" olduğunu onayladı(önceki yayınlarını "hikayeler" veya " soties " olarak  nitelendiriyor ) .

Titizlikle inşa edilen bu roman, ana hikaye etrafında karakterleri, anlatı bakış açısını ve çeşitli alt kurguları çoğaltır. Yazma özgürlüğü ve bakış açılarının çokluğu ile Gide, doğrusal romanın edebi geleneğinden sıyrılıyor. Edward karakteri aracılığıyla romanın gerçek dünyayı yeniden üretme iddiasının sınırlarını gösterir ve böylece yaratıcı bir yazı için daha geniş bir arayışa giden yolu açar.

Bu yeni en önemlilerinden biri bugün kabul edilir XX inci  yüzyıl gibi edebi hareketlerin öncüsü Yeni Romanı . In 1950 , bu roman dahil Grand Prix listesinde Yarım Yüzyılın En Romanlarında için . Bir 120 dakikalık televizyon uyarlaması tarafından 2010 yılında yapılmıştır Benoît Jacquot (script ve yapımları).

İster iki yazar Robert ve Édouard arasındaki rekabet, ister Olivier'in kaçırılması, isterse gençlerin yaşlılarına çekilmesi olsun, eşcinsellik eylemin merkezinde yer alır, bu da anlatılan teorinin pratik bir uygulamasını göstermeyi mümkün kılar. Corydon'da 1924 ve yine ertesi yıl Tahıl ölmezse .

özet

Bu romanı özetlemek zordur çünkü olay örgüsü ve karakterler çok sayıdadır ve birbiriyle iç içe geçmiştir. Bununla birlikte, üç karakter etrafında merkezi bir hikaye ve ana hikayeden başlayan veya geri dönen birkaç alt kurgu tanımlamak mümkündür.

Merkezi hikaye

Ana hikaye üç karakter, Bernard ve Olivier, iki lise arkadaşı ve Olivier'in benzersiz ve yenilikçi bir roman yaratmaya hevesli amcası ve yazarı Edouard'ın hikayesidir.

Bakalorya diplomasını almak üzere olan Bernard, annesine hitaben yazılan aşk mektuplarına rastlar ve kendisiyle geçici bir sevgili arasındaki yasak aşktan kaynaklandığını keşfeder. Bunu babası olmadan büyüten ve daha sonra hiç sevmediğini sandığı adama karşı derin bir küçümseme olduğunu düşünüyor. Ancak, bu evlat edinen baba Alberic Profitendieu, kendisine rağmen, diğer çocukları arasında onu tercih ediyor. Akla gelebilecek en acımasız ve haksız veda mektubunu yazdıktan sonra Bernard, eve kaçar ve arkadaşlarından biri ve sınıf arkadaşı Olivier'e sığınır. İkincisi, sevgisizliğini yakın arkadaşları veya karşılıklı bir tutku duyduğu ancak hiçbiri ifade edemediği amcası Édouard ile doldurmaya çalışan utangaç bir genç adamdır. Bavulunu Gare Saint Lazare dolabına bırakan Edouard, bilincinde olmadan bileti yere düşürdü, Bernard parayı aldı ve bavulu kapma fırsatını kullandı. Cüzdanını eline alıyor ve büyük arkadaşı Laura'nın kaldığı küçük bir otelde onu nerede bulacağını bilmesini sağlayan günlüğünü okuyor. Bu genç kadın, kendisini terk eden ve onu en büyük sıkıntıya bırakan Olivier'in erkek kardeşi Vincent'ın eserlerine hamile kalır. Hiçbir şekilde kırgın olan Édouard, kayıp ve bulunan valizin macerasından keyif alır ve Bernard'ı Laura ile İsviçre'de kalmaya davet eder, aynı zamanda sekreteri olmayı da teklif eder. Dağlardaki bu kalışından beri, Bernard tarif edilemez bir mutluluk yaşar, aynı zamanda yazara ve terk edilmiş kadına aşık olur.

Arkadaşı Olivier'in anlattığı coşkulu hikaye onu çok kıskandırıyor ve inatçı bir yazar olan, zengin, züppe ve erkek çocuklarını seven, aynı zamanda alaycı ve manipülatif bir yazar olan Comte de Passavant tarafından baştan çıkarılmasına izin veriyor. Genç adama bir süre göz dikmiş ve onu yakalamak için ruh halinden yararlanmıştı. Kontun çocuk üzerindeki etkisi zararlıdır: Olivier daha kibirli ve yüzeysel hale gelir, bu da ona gerçek arkadaşlarından alay ve eleştiri kazandırır. Son derece duygusal, nasıl geri döneceğini bilmeden kendisi için önemli olanlar tarafından reddedilmiş hissetmekten mutsuzdur. Bir edebiyat kulübü olan Argonauts'un akşamı sarhoş olur ve herkesin önünde alay eder, sonra alkolik bir uyuşukluğa gömülür. Édouard Amca tarafından yakalandı ve bakıldı. Sabah çaresizlikten değil intihar etmeye çalışır, diyecektir ama nedenlerle sır saklamaktadır. Üvey kardeşi ve oğlu arasındaki şefkat ilişkilerini açıkça tahmin eden ve onları yok etmek istemeyen annesi Pauline'nin iyilikseverliği sayesinde amcasının yanında kalacaktır. Bu arada Bernard, İsviçre'de Saas- Fee'de Laura ve Édouard ile bir tartışma sırasında , kan bağının yanlış bir değer olduğunu ve Profitendieu'yu kendisini yetiştiren kişi ve dolayısıyla bir baba olarak kabul etmesi gerektiğini anlıyor. Ayrıca Edward'ın kalbindeki arkadaşının yerini farkında olmadan aldığını fark eder ve kendi yoluna gitmeye karar verir.

Alt noktalar

Bu merkezi hikayenin etrafında birkaç alt konu vardır:

• Olivier'in ağabeyi Vincent'ınki, uzak bir kuzeni (Laura, Edward'ın arkadaşı) ile hamile bıraktığından beri acı meyvelerle zina eden bir macera yaşıyor. Korkakça, "çok büyük bir aşk hissetmeyerek" kendisini Passavant Kontu'nun arkadaşı, ama daha da alaycı olan Lady Griffith ile kaybetmek için terk eder. Romanın sonunda Armand'ın erkek kardeşi tarafından yazılan ve Vincent olabilecek bir adamı çağrıştıran bir mektup, Vincent'ın kendisini deliliğe terk ederek metresini Afrika gezisi sırasında öldürdüğünü öne sürer.
• Olivier'in küçük kardeşi Georges, hiçbir şeyden korkmayan ve suçluluğa dönüşen, Comte de Passavant'ın bir astı tarafından manipüle edilen hesapçı genç bir çocuk.
• Olivier'in arkadaşı Armand Vedel'inki, hayal kırıklığına uğramış ve bunalmış, güzelliğinden ve zenginliğinden yoksun olduğu için acı çekiyor ve bu acıyı keskin bir ironi altında saklıyor. Bir papazın oğlu olarak, içinde büyüdüğü ve onu mutluluk ve samimiyet için uygunsuz kıldığı anlaşılan dar atmosfere dayanamaz. Bununla birlikte, erdemli kız kardeşi Rachel'a karşı büyük bir sevgisi vardır, ancak bu onu düzenli olarak onu skandallaştırmaya çalışmasına engel olmaz. Boş zamanlarında bir şair olan kendisine, alaycı Count de Passavant tarafından bir edebiyat incelemesinin müdürü olarak bir pozisyon teklif edildi (bu, onun "velinimetini" hor görmesini engellemedi).
• Romandaki yetişkinlerin de hikayeleri var: Bernard'ın babası, Georges'un da dahil olduğu sahte para davasını takip eden bir inceleme yargıcı; Olivier'in eşi, ailesi ve metresi arasında kalan babası; Kayıp torununu bulmayı hayal eden ama onunla tanıştığı zaman büyük bir hayal kırıklığına uğrayan, acı dolu eski bir orgcu La Pérouse; Vincent'ın metresi Laura, kocasının affını kabul edip onunla yaşamaya geri dönüyor; Victor Strouvilhou, Passavant'tan bile daha alaycı ve sahte para işinin kışkırtıcısı.
• Son olarak, organistin torunu Boris, kırılgan bir küçük çocuk, Édouard tarafından bir dağ sanatoryumunda tanıştı ve Bernard, onu saygı duyduğu doktorunun kızı Bronja'nın hastalığından uzak tutmak için Paris'e geri getirildi, ancak ayrıca erkek arkadaşlarıyla mastürbasyona olan tutkusu, o zamanlar utanç verici ve hastalıklı kabul edilen bir tutum. Kendisine bakacağına söz veren Edouard da dahil olmak üzere herkes tarafından kaybolan, çaresiz, terk edilmiş, emekli maaşında amir olduğu sürece onu koruyan ancak bir gecenin kollarında kaybolduktan sonra görevinden ayrılmak zorunda kalan Bernard. Armand ve Laura'nın ahlaksız kız kardeşi Sarah ve sonunda tüberkülozdan ölen Bronja'nın Georges ve yoldaşları tarafından kötü muameleye maruz kalması, romanı son derece karanlıkta bitiren korkunç bir dramın intihar ederek kefaret kurbanı olacak. Not. Bu trajedi, aynı şekilde iki karakterin kurtuluşuna izin verir: Sebep olduğu kötülükten pişman olan Georges ve sonunda ailesine yaklaşan Armand (bu, genç çocuğun yerleştirildiği pansiyonu ve Kuruluşun itibarı büyük ölçüde etkilenir).

Ayrıca , yazar Amca Édouard, gerçeklikten uzaklaşmaya çalıştığı ve ana karakter olarak bir romancı olan Les Faux-Monnayeurs adlı bir roman yazarken sunulduğundan beri roman bir mise en abyme üzerine inşa edilmiştir .

Romanın analizi

Romanın yapısı çok karmaşıktır ve klasik doğrusal hikaye anlatımından uzaktır. Farklı hikayeler iç içe geçmiştir, bakış açıları çok yönlü ve değişkendir, anlatıcının kendisi düzenli olarak değişir. Anlatı türleri, dahası, çoklu: günlük, mektup ... Hatta yazar doğrudan okuyucuya hitap ediyor. Anlatım bu nedenle sürekli bir belirsizliğe dayanmaktadır.

Yazar, bu çalışma aracılığıyla, geleneksel romanın sınırlarını ve gerçek dünyanın karmaşıklığını açıklama iddiasındaki başarısızlığını gösteriyor. Bu nedenle, romanı anlatılan bir hikayenin basit haznesi olmaktan ziyade, kendi başına yaratıcı bir sanat eseri yapmak için edebiyatı anlatı deli gömleğinden kurtarmak istiyor.

Karakterler

• Bernard Profitendieu , hikayedeki üç ana karakterden biridir. Zor ve düşüncesiz bir genç, romanın başında babasını sevmemesi gerektiğini ve kendisine verdiği eğitime dayanamayacağını iddia ediyor. Annesinin mektuplarını keşfedip gerçek babası olmadığını öğrendiğinde bunu evi terk etmek için bir sebep olarak kullanır. Ailesiyle tüm bağlarını koparır ve hayatını yaşamak için kaçar. Olivier'in en iyi arkadaşıdır ve bir süreliğine Edward'ın sekreteri olur. Gururlu ve cömert bir çocuk, her zaman çok becerikli olmasa da sorunları olanlara yardım etmeye çalışıyor.

• Olivier Molinier , ana karakter olmasa da, romanın tamamı ya da neredeyse onun etrafında dönse de, ona kanla ya da bir hikayeyle bağlanan karakterlerin yanı sıra, hikayenin ana karakteridir. Utangaç ve duyarlı çocuk, sevgiye muhtaç, arkadaşları arasında arar. Amcası Édouard'a hayranlık duyarak ve ona aşık olarak, bunu ona ifade edebilmek için umutsuzluğa kapılır ve huzurundayken beceriksizliğinden dolayı kendisini suçlar. Bernard ve Édouard'ı onsuz birlikte gördüğünde, ihanete uğramış ve kıskanç hissediyor - buna rağmen alaycı Count de Passavant tarafından baştan çıkarılmasına izin verecek.

• Édouard Amca , hikayenin üçüncü ana karakteridir. Hayatının çeşitli olaylarını anlattığı ve edebi projesi olan Taklitçilerin ilerlemesini not ettiği kişisel bir günlük tutuyor . Gide'nin bir romanın gerçeklikten kaçmasının zorluğunu ve hatta imkansızlığını göstermesine bu konuda izin veriyor. Édouard, romanını istediği gibi yazamayacak. Bernard'ı maceraya götürecek olan da bu karakter, Monsieur de La Pérouse'un torunu Boris'i büyükbabasına getirecek.

TV uyarlaması

• 2009 yılında, France 2'nin ortak yapımcılığını üstlendiği bir TV filmi uyarlaması , Benoît Jacquot tarafından üretildi ve 2011'de kanalda yayınlandı . 2018'de bir DVD üretildi ve Optimal Distribution tarafından dağıtıldı .

Kaynakça

• Roger-Michel Allemand, "Les Faux-monnayeurs", Gide , Ellipses , 1999, der . Kurucu metinler.
• Pierre Chartier , Sahteciler , Gallimard, 1991, cilt. Broşür.
• Alain Goulet, Les Faux-monnayeurs kılavuzu , SEDES, 1991.
• Alain Goulet, Les Faux-monnayeurs de Gide'yi okuyun , Dunod, 1994.
• Alain Goulet, Gide: Les Faux-monnayeurs, Journal des Faux-monnayeurs , Atlande, 2016.
• Jean-Joseph Goux , Les Monnayeurs du langue , Galileo, 1984.
• Geneviève Idt, Les Faux-monnayeurs, André Gide , Hatier, 2001.
• David Keypour, André Gide: Les Faux-monnayeurs'da yazma ve tersine çevrilebilirlik , Didier, 1980.
• Pierre Masson, Les Faux-monnayeurs'u okuyun , Presses Universitaires de Lyon, 1990.

Dış bağlantılar

• "Lettres volées" web sitesinde eğitim kaynakları
• "Altersexualite" sitesinde pederastik yönlerin analizi
• Yetki kayıtları  :
  • Fransa Ulusal Kütüphanesi ( veri )
  • Çek Milli Kütüphanesi
  • WorldCat
• Genel sözlükler veya ansiklopedilerdeki bildirimler  : Encyclopædia Britannica  • Encyclopædia Universalis