1918 öncesi Rusça yazım
1918 öncesinde Rus yazım da devrim öncesi imla olarak bilinen, yazım yürürlükte olan Rusya beri Büyük Petro reformlarının kadar 1918 reform .
Alfabe
1918'den önce kullanılan Rus alfabesi 35 harften oluşuyordu:
- Reform sırasında dört mektup silindi:
-
è'den sonra alfabede bulunan i (i onuncu), reform sırasında и ile değiştirilir;
-
Ь ve Э arasında bulunan ve şu anda bir е'ye karşılık gelen ѣ (yat '), daha nadiren a ё veya an и'ye karşılık gelir;
-
я (fita), я'dan sonra bulunur ve Yunan teta (Θ, θ) soyundan gelen ф ile değiştirilir ;
-
ѵ (ijitsa), alfabenin son harfi, ѳ'den sonra gelir ve genellikle è'ye karşılık gelir. Mektup Yunanca upsilon'dan (υ) gelmektedir.
- Ё ve é harf statüsünü elde etti ve 1918'de alfabeye eklendi (33 harften beri). Reformdan önce zaten çalışıyorlardı ve istihdamları değişmedi.
Yazım Kuralları
-
І ("i-onuncu") harfi ünlülerden önce ve міръ (evren, dünya) kelimesinde kullanılır : вліяніе, акція, пріѣздъ . И ("i-sekizinci") ve й harfleri ünsüzlerden önce kullanılır: миръ (barış), бензинъ, райскій, привлекать . İstisna bileşik kelimeleri (vardır пятиэтажный, семиуровневый, наиужаснѣйшій ) ve "й" Avrupa dilden bir "j" (bir çevirisi olduğunda майоръ, фейерверкъ ) - ancak başlangıç ses yazma bir "і" olduğu ( іодъ, іота , Нью-Іоркъ ).
- Modern yazımda yumuşak bir işaret gelmeyen bir ünsüzle biten herhangi bir kelime, eski yazımda " un " (sert işaret veya "еръ") ile sona erdi : боръ, съ праздникомъ, замужъ, ужъ морозъ .
-
Ѳ (fita) harfi Yunanca kökenli sözcüklerle yazılmıştır, bunun için θ (theta) Yunanca Rusça geçerken f gibi telaffuz edilir ( каѳедра, ариѳметика, логариѳмъ, паѳосъ, Ѳедоръ, Аѳанасій ) - diğer durumlarda yazacağız " Т " ( теорія, театръ, атеизмъ - başlangıç biçimine rağmen: θεωρια, θεατρο, αθεος).
-
Mektup ѵ orta dek (ijitsa) çalışıyordu XIX inci Yunan kökenli kelimeler Yüzyılın "υ" (ypsion) ile başlangıçta yazılıyor, genellikle "i" ama bazen "v” telaffuz. Başında XX inci : yüzyıl artık tarihsel ya da dini metinlerde mektup ve dini alanda bazı kelimeleri buluşuyor мѵро, ѵпостась, ѵпакои . Resmi gramerler zaten ijitsa'yı görmezden geldi, ancak "мѵро", "мѵропомазаніе" terimlerini sadece Kilise adına değil, aynı zamanda terimi farklılaştırmak için de ѵ ile doğru yazmak bir burs göstergesiydi. Kökler "міръ" и " миръ ".
- Köklerde “ѣ” harfi gırtlaktan г, к, х ve tıslama ш, щ ve ж, ч, ф'dan sonra asla kullanılmaz. İstisnalar: кѣмъ ve чѣмъ zamirlerinin azalan biçimleri ile “х” ( хѣръ ) harfinin ve türevlerinin ( похѣрить ) eski adı .
- [ E ] sesinin ь veya ё şeklini alabilen hareketli bir sesli olduğu kelimeler "е" olarak yazılır (ve "ѣ" değil): мёдъ - медовый, мёлъ - мести, льва - левъ, мстить - месть, брать - беру ... İstisnalar: гнѣздо, сѣдло, цвѣтъ, звѣзда, дѣвать, зѣвать ve обрѣпсте bazen yazıldığından bir ile талати ve üzerleri талатиалата olarak yazıldığından "E“( птичьи гнѣзда, цвѣлъ, пріобрѣлъ, зѣвъ, одѣвка, запечатлѣнъ ). İstisnalar, nihayetinde norm haline gelen hataların köküdür.
- Eril çoğul sıfatların sonu “е” dir ( большіе дома, деревянные столы, новые корабли ). Dişil ve tarafsız çoğul sıfatların sonu "я" dir ( большія деревья, деревянныя скамьи, новыя лодки ).
- -İn biten sıfatlar -ій erkek, -ый olan -аго veya -яго ( славнаго, поющаго, бѣлаго, большаго (большій) самаго (самый) синяго, птичьяго, бабьяго, акульяго ); –ой ile yazılanlar –ого : большого (большой), золотого, иного . Benzer şekilde, –ъ içindeki nominatif terimler –ого biçime sahiptir: одного, этого, самого (самъ) . Aşağıdaki kelimelerin –его biçimi vardır : моего, твоего, своего, нашего, вашего, ихнего .
- Eril isimler e hali ve edat olarak hem de dişil isimler edat içinde sona ѣ olarak : дядѣ, о машинѣ; на столѣ, въ яблокѣ .
- Bu nedenle, datif ve edat isimleri üzerine inşa edilen zarflar bir "ѣ" ile yazılır: втайнѣ, вживѣ, вмѣстѣ, вкратцѣ, вполнѣ, вскорѣ . Benzer şekilde, –лѣ ve –дѣ'daki zarfları “un” ile yazıyoruz: возлѣ, отколѣ, доселѣ, подлѣ; вездѣ, гдѣ, индѣ, здѣ (сь) .
- "- enть" fiillerinin kusurlu biçimi "ѣ" ( смотрѣть, болѣть, пѣть ) ile yazılır ve yat ', kusurlu olandan türetilen tüm şekillerde korunur: усмотрѣніе, предмотрѣнусный; заболѣвать, болѣзнь; пѣніе, пѣсня, запѣвать, пѣтухъ. İstisna: mastarlar переть, тереть, мереть ve bunların türevleri: запереть, преніе (споръ), треніе, умереть (çünkü burada “-ереть ilk“е”)”, bir sesli hareketlidir.
- Karşılaştırmalı ve üstünlük belirten sıfatların ve zarfların “–ѣе”, “–ѣй” ve “–шйшій” sonları bir “ѣ” ile yazılmıştır: веселѣе, быстрѣй, главнѣйшій, болѣ-менѣ (burada son "е" olmadan kısa biçim) .
- Öneki “нѣ-” olan bir hasta belirlenmiş miktarda (varlığını belirlemek için kullanılır нѣсколько, нѣкое, нѣкогда, нѣкто ). Öneki "не-" aracı olumsuzluk ya da bir şey (yokluğu негдѣ, не чѣмъ, некогда, небольшой ).
- "Без-" ön ekleri ve "чрез-" : her zaman bir "з" ile yazılır безпечный, безмѣрный, чрезполосный . Diğer ön ekler : (раз-, из-, воз-, vs.) onlar sağır ünsüzler önce “с” ile yazılır, bir “с” ve ses ünsüzlerin önce “з” tutmak , разсказъ, изслѣдовать, возстаніе возбранить, изжить, распросъ, исходить, воскинуть .
- Hatırlayabildiğimiz bazı sık kullanım durumları:
- Küçültme soneki "–енька" her zaman "е" ile yazılır: заенька, маменька .
- Она şahıs zamirinin jeneriği ея (нея) 'dir: (кого?) Ея здѣсь нѣтъ, у нея грозный видъ, ея (кого? Чей?) Видъ гроевевоищ, вздо гро. Suçlayıcı - её (неё): увидѣлъ ее, вглядѣлся въ нее.
- Üçüncü tekil şahıs zamiri eril ve nötrde “ они ” ve dişil olarak “онѣ” dir: они - люди, дома, облака; онѣ - женщины, исторіи, картины .
- “Одинъ” payının çoğul biçimi eril ve nötrde “одни”, dişillerde ise “однѣ”, çekim sırasında tutulur: однѣхъ книгъ, однѣмъ чашкамъ, однѣми кошками.
- İkili zamir ("her ikisi") eril ve nötrde "оба", dişillerde "обѣ" yazıyoruz, yat çekimde devam ediyor: обѣихъ женщиъ, обѣимъ девушкамъ.
- "Ѣ" kullanıyoruz:
- “двѣ” ve türevlerinin dişilinde : двѣнадцать, двѣсти;
- zamirlerde мнѣ, тебѣ, себѣ;
- enstrümantaldeki "кто", "что", "всё" zamirlerinde: кѣмъ, чѣмъ, всѣмъ;
- "весь" ve "тотъ" zamirlerinin çoğunda: всѣ, тѣ; всѣму свѣту, тѣми людьми, всѣхъ благъ, тѣхъ утратъ, всѣмъ желаніямъ…
- "Ѣ" ayrıca aşağıdaki kelimelerde de yazılmıştır:
-
нѣтъ, здѣсь, внѣ, кромѣ, нынѣ (ve türevlerinde: нѣкать, здѣшній, внѣшность, кромѣшный, нынѣшній ) ve развѣ ;
- eski harf isimleriyle: живѣте, зѣло, мыслѣте, хѣръ ;
- bir şehir adına Вѣна ve nehirler Нѣманъ, Онѣга, Днѣстръ, Днѣпръ ;
- : Uygun adlarında Глѣбъ, Алексѣй, Елисѣй, Еремѣй, Патрикѣй, Мокѣй, Гордѣй, Матвѣй, Ѳадѣй (arasında Russified formları Матѳей, Ѳаддей ) Сергѣй, Рогнѣда .
- Aşağıdaki zarflar bir "е" едва, теперь, весьма, всегда, нынче, прежде, вообще, вовсе, всуе, втуне, вотще, крайне, уже, елеле, деже, вене ) .
Ѳ ile yazılmış terimlerin listesi
Агаѳангелъ
|
Іакинѳъ
|
Юдиѳь
|
Агаѳія
|
Карѳагенъ
|
Ѳавмасій
|
Агаѳодоръ
|
Каѳедра
|
Ѳаддей
|
Агаѳоклія
|
Каѳизма
|
Ѳалалей
|
Агаѳонъ
|
Каѳолическій
|
Ѳалассій
|
Акаѳистъ
|
Киѳара
|
Ѳалъ
|
Алгориѳмъ
|
Ксанѳій
|
Ѳе (о) доръ
|
Zikzak
|
Левіаѳанъ
|
Ѳе (о) дотъ
|
Ема
|
Логариѳмъ
|
Ѳе (о) спесій
|
Анѳимъ
|
Логоѳетъ
|
Ѳеагенъ
|
Анѳиръ
|
Манеѳа
|
Ѳеизмъ
|
Анѳиса
|
Мараѳонъ
|
Ѳекла
|
Анѳологіонъ
|
Марѳа
|
Ѳемелій
|
Апоѳема
|
Маѳусаилъ
|
Ѳемида
|
Апоѳеозъ
|
Меѳимонъ
|
Ѳемистоклъ
|
Ареѳій
|
Меѳодій
|
Ѳеогній
|
Ариѳметика
|
Миѳъ
|
Ѳеогностъ
|
Аѳанасій
|
Наѳанаилъ
|
Ѳеодоритъ
|
Аѳеизмъ
|
Орѳографія
|
Ѳеодосій
|
Аѳиногенъ
|
Орѳоэпія
|
Ѳеодохъ
|
Аѳинодоръ
|
Парѳеній
|
Ѳеодулъ
|
Аѳины
|
Парѳенонъ
|
Ѳеоктистъ
|
Аѳонъ
|
Паѳосъ
|
Ѳеона (-ія)
|
Варѳоломей
|
Пиѳія
|
Ѳеонилла
|
Виѳліемъ
|
Риѳма
|
Ѳеопистъ
|
Геѳсиманія
|
Руѳь
|
Ѳеопрепій
|
Голгоѳа
|
Саваоѳъ
|
Ѳеостириктъ
|
Демосѳенъ
|
Скиѳъ
|
Ѳеотекнъ
|
Диѳирамбъ
|
Сосѳенъ
|
Ѳеотихъ
|
Дороѳей
|
Спаѳарій
|
Ѳеофанъ
|
Досиѳей
|
Тимоѳей
|
Ѳеофилактъ
|
Avrupa
|
Филоѳей
|
Ѳерапонтъ
|
Avrupa
|
Хрисанѳъ
|
Ессалоники
|
Pleasant (в) ѳерій
|
Эсѳирь
|
Ѳиміамъ
|
Ероѳей
|
Эѳилъ
|
Ѳирсъ
|
Еѳерій
|
Эѳиръ
|
Ѳома
|
Имоны
|
Эѳіопія
|
|
Иѳика
|
Эѳіопъ
|
|
Ѵ ile yazılmış terimlerin listesi
Ѵ kullanımı pratik geç kullanmama düşmüş oldu XIX inci yüzyıl . Sadece dini metinlerin dışında сѵнодъ ve мѵро kelimelerinde bulunur.
- Ѵ ile yazılabilen terimler:
. вѵссъ, Егѵптъ, Еѵангеліе, Еѵдокія, Еѵфимій, еѵхаристія, лаѵръ, Моѵсей, мѵро, мѵропомазаніе, мѵро, мѵропомазаніе, мропомазаніе, Паѵлхъ, полѵепанккоінлиъод
Referanslar
-
Россійская грамматика, сочиненная Императорскою Россійскою Академіею. Тритье. Въ Санктперербург ѣ , Печатано въ типографіи Императорской Россійской Академіи, 1819, с. 2, п. 5 " Буквъ въ Россійскомъ язык ѣ , сл ѣ дуя общему употребленію, считается тридцать пять, есть è начертаніе названіе которыхъ сл ѣ дующее ... "
Dış bağlantılar