Bir klasik müzik eserinin urtext baskısı , bestecinin orijinal niyetini, orijinal materyale herhangi bir ekleme veya değişiklik yapmadan olabildiğince tam olarak yeniden üretmek için tasarlanmış basılı bir versiyondur. Urmetnin diğer farklı baskı türleri, aşağıda tartışılan faks ve yorumlayıcı düzenlemedir .
Bir urtext baskısının kaynakları arasında imzayı (yani bestecinin kendi el yazması el yazması), besteci, öğrencileri ve asistanları tarafından yapılan manuel kopyaları, ilk yayınlanan baskısı ve daha eski baskılardan diğerleri olabilir. İlk basımlar genellikle baskı hatalarını içerir; urtext sürümleri için özellikle değerli bir kaynak, besteci tarafından düzeltilen ilk baskının bir kopyasıdır.
Genellikle, bir urtext düzenleme, editör tarafından hangi kaynakların görüntülendiğini belirten bir önsöz içerir. Nadir hale gelen el yazmaları veya orijinal basımlar söz konusu olduğunda, yayıncı araştırma kütüphanesini veya muhtemelen diğer korunma yerlerini belirtir.
Kaynaklar kıt olduğunda veya yazdırma hataları çoğaldığında veya çelişkili olduğunda, urtext düzenleyicinin görevi zorlaşır. Bestecinin kötü yazdığı durumlar (örneğin Beethoven ), hatta yayınlandıktan sonra eserleri gözden geçirdiğinde bile zorluklar yaratabilir.
Urtext düzenlemeyle ilgili temel bir sorun, varyant okumalarının nasıl sunulacağıdır. Yayıncı çok az varyasyon anlarsa, bu, sanatçının seçim özgürlüğünü kısıtlar. Yine de, açıkça güvenilmez kaynaklardan gelen olası olmayan varyasyonlar da dahil olmak üzere, tercümana da kötü hizmet eder. Editörün yanlış baskıları veya yazı hatalarını ne kadar tespit etmesi gerekiyor? En büyük tehlike - hiç de varsayımsal değil - bestecinin ilginç ve hatta esin kaynağı olan eksantrik seçiminin aşırı hevesli bir editör tarafından silinebilmesidir.
Bir başka zorluk kaynağı, müzik eserlerinin genellikle birden fazla yerde (aynı veya benzer şekilde) tekrarlanan pasajlar içermesinden kaynaklanmaktadır; bu, örneğin, sonat formundaki veya ana temalı bir eserin yeniden teşhir bölümünde meydana gelir. bir rondo . Çoğu zaman, kaynakta bir yerde bulunan momentum işaretleri veya diğer ifade işaretleri, başka yerlerde analoglarında eksiktir. Olası en katı uygulama, tüm işaretleri tam anlamıyla oluşturmaktır, ancak bir urtext editörü aynı zamanda paralel pasajlarda bulunan bu işaretleri yeniden üretebilir.
Tüm bu zorluklar için editörlerin ortak cevabı, ya dipnotlarda ya da ayrı bir yorumlar bölümünde, alınan kararları detaylandıran yazılı dokümantasyon sağlamaktır.
Urtext baskıları , bir müzik eseri için orijinal kaynaklardan birinin fotoğrafik bir kopyasını sunmanın yeterli olduğu faks baskılarından farklıdır . Urtext düzenleme, birden çok kaynaktan gelen kanıtları entegre ederek ve bilgiye dayalı öğrenilmiş yargıları uygulayarak, tercümanın bir faks makinesinden elde edebileceklerine değer katar. Urtext sürümlerinin okunması da fakslara göre daha kolaydır. Bu nedenle, faks baskıları, öncelikle eğitimlerinin bir parçası olarak çalışmaları takip eden araştırmacılar ve tercümanlar tarafından kullanılmak üzere tasarlanmıştır.
Müzikolog James Webster sözlerini Hob piyano sonatının iki ana urtext basımı üzerine yaptığı çalışmaya dayandırıyor. Haydn tarafından yazılan XVI: 49 , tarihsel olarak bilgilendirilmiş yorumlama ile ilgilenen sanatçıların bir faks makinesinden performans sergilemelerini önermektedir . Bunun nedeni, besteci tarafından bırakılan bazı işaretlerin bir baskı baskısında aslına sadık kalınarak işlenememesidir. Haydn için bunlar, bir nokta ile bir vuruş arasındaki uzunlukta ara maddeler olan işaretleri (bu besteci için açıkça farklı anlamlara sahiptir) veya notların üstünde biten ifadelerin ifadesini içerir ve bir cümlenin başladığı veya bittiği yerde belirsizlik bırakır. Bu gibi durumlarda, basılı baskılar bir seçim yapmak zorunda kalır; sadece bir faks, bestecinin niyetini değiştirmeden ifade edebilir.
Urtext sürümleri, yayıncının çalışmanın nasıl işleneceğine dair kişisel görüşünü sunan yorumlayıcı baskılardan da farklılık gösterir. Bunlar, bestecinin işaretlerini tamamlayan veya değiştiren dinamik işaretler ve diğer müzikal ifade biçimleriyle belirtilir. Aşırı durumlarda, performans düzenlemeleri bestecinin metnini kasıtlı olarak değiştirir veya hatta bir dizi bölümü siler. Gelen XIX inci ve erken XX inci yüzyıl, birçok ünlü müzisyenler de dahil olmak üzere yorumsal sürümleri kurmak Harold Bauer , Artur Schnabel ve Ignacy Jan Paderewski . O zamanlar, kayıtlı müzikten önce, bu baskılar, öğrenci için genellikle büyük sanatçıların ilham verici yorumunu elde etmenin tek yoluydu ve bugün bile bu amaçta bir değeri koruyorlar.
Metin ve yorumlayıcı düzenleme arasında bir uzlaşma, yayıncının eklemelerinin bestecinin kendi işaretlerinden tipografik olarak (genellikle parantez, boyut, gölgeli veya beraberindeki metinde ayrıntılı olarak) ayırt edildiği düzenlemedir . Bu tür uzlaşmacı sürümler , zamanın müzik notasyonunun yorumlanmasının genellikle zorluklar yarattığı erken dönem müzik için özellikle yararlıdır .
Webster, "Urtext" etiketli birçok basımın aşağıdaki gibi nitelendirilemeyeceğini söylüyor:
"'Urtext' etiketli düzenlemelerin büyük çoğunluğu, editörlerinin bildiğinden çok daha fazla değişiklik yapıyor. Yayıncılar kısmen suçlanacak: Alışılmadık veya herhangi bir potansiyel pazar için uygunsuz görünebilecek herhangi bir şeyi yapmaktan korkuyorlar. Aslında, her iki dünyanın da en iyisine sahip olmak istiyorlar; örneğin, Neue Mozart-Ausgabe , "araştırma açısından kusursuz bir metin sunduğunu ve aynı zamanda müzik pratiğinin ihtiyaçlarını hesaba kattığını iddia ettiğini" iddia ediyor. İster dindar bir umut olsun, ister açıkçası kişisel çıkarlara dayalı olsun, iki efendiye hizmet edemeyeceği gerçeği kalır. "
William S. Newman, çağdaş müzik öğretmenlerinin urtext basımlarını giderek daha fazla tercih ettiklerini öne sürüyor, ancak bu gelişmeyle ilgili bazı kararsızlıkları ifade ediyor:
"Urtext baskılarına [...] yönelik güçlü hareket bir sağlık işaretidir. Ancak, bu eğilim öğrenci perspektifinden çok ileri gitmiş olabilir. Örneğin, öğrencilerime Urtext baskısı yerine Beethoven'ın [piyano] sonatlarının eski Bülow -Lebert baskısını önermeyi tercih ederim. neredeyse, çünkü Bülow-Lebert baskısı [...] yalnızca birçok tanımlanamayan değişikliği ekleyerek değil, aynı zamanda asla olması amaçlanmayan çeşitli ayrıntıları eşleştirerek diğer yönde çok ileri gitti. "
Newman'ın bahsettiği Bülow-Lebert baskısı, Beethoven'ın sonatlarının iyi bilinen bir yorumlayıcı baskısıdır.
Urtext editörlerinin web siteleri: