Kırmızı mezmur
Kırmızı mezmur
Daha fazla ayrıntı için bkz.Teknik sayfa ve Dağıtım
Red Psalm ( Még kér a nép ), 1972'de gösterime giren Miklós Jancsó'nun yönettiğibir Macar filmidir .
Özet
Sonu XIX inci yüzyılın. Macar ovasında, sefil yaşam koşullarına zorlanan tarım işçileri, efendilerine karşı isyan ediyor. Görevli yakalandı. Sitenin sahibi Kont, kalp krizi geçirdi. Ordu ateş etmeyi reddediyor. Rahip, yakında yanan kiliseye atılır. Bir "kardeşleşme" döneminden sonra, dans ve müzikal bir atmosferde, kalabalığa katılan askerler aniden etrafını sararak ateş ederek köylüler arasında bir katliama neden olurlar. Bununla birlikte, devrim sonunda zafer kazanacaktır: Bir aktivistin tabancası, katliamlardan sorumlu birkaç askeri arka arkaya vurur ...
Teknik döküman
- Başlık: Red Psalm
- Orijinal başlık: Meg kér a nep (yaklaşık çeviri: İnsanlar hala talep ediyor )
- Yönetmen: Miklós Jancsó
- Senaryo: Gyula Hernádi
- Dramaturji: Yvette Biró
- Ses mühendisi: György Pinter
- Müzik: Tamás Cseh , Ferenc Sebó ve Macar popüler ve vatansever şarkılar
- Koreografi: Ferenc Pesovar
- Fotoğraf: János Kende
- Kurgu: Zoltán Farkas
- Setler: Tamás Banovich ve Tilda Gáti
- Kostümler: Zsuzsa Vicze
- Prodüksiyon: Ottó Föld (Studio n o 1 Mafilm, Budapeşte)
- Menşe ülke: Macaristan
- Orijinal dil: Macarca
- Biçim: renkler (Eastmancolor) - Mono
- Tür: Dram
- Süre: 87 dakika
- Yayın tarihi :
Dağıtım
Ödüller
Filmin etrafında
- Orjinal Macarca başlık, (ilk olarak, karşılama şiirinden Sánsanlar hala talep ediyor ...) veya yine "Çabuk, halk hala sadece ..." şeklinde çevrilebilir. "Halk hala talep ediyor ..." (ima edilen: "Birinin onlara vermediği şey") soruyor… "Miklós Jancsó'nun bizzat André Cornand'a belirttiği gibi (içinde: La Revue du cinéma - Image et son , n o 267, Ocak 1973 ).
-
“ Kırmızı Mezmur'a sinematik olarak Agnus Dei'ye ve felsefi olarak Ah'a yakın olduğuna inandığımı söyleyebilirim . iyi olacak ” . Miklós Jancsó'nun bu sözleri , film yapımcısının kendisi için Kızıl Mezmur'un daha önceki çalışmalarından ayrılamayacağını açıkça gösteriyor . In Mezmur allık : Bir özel orijinal yazı temel karakteristiklerini bulunan bu hangi endişeleri “genişleme ve büyük ekran, kamera ve karakterlerin sürekli hareket, çekim (26 sekans çekim resimsel kompozisyon çerçevesinde uzay sıkma Psalm rouge ), dramatik bir sürekliliğin reddi, tiyatro ve sinema ittifakı. » (Michel Estève, Miklós Jancsó , in: Études cinématographiques , n o 104-108, 1975)
- Bununla birlikte, önceki bir yansımayı genişletse bile, Mezmurlar bir kırılma ya da en azından bir dönüm noktası gösterir. “Ben benim önceki filmleri gibi olamayacağını hissetti, filme başında bunu film gibi ne olur hiçbir fikrim yoktu, doğruyu söylemek, ama biliyordum için,” Jancsó (diyor Miklós Jancsó ile söyleşi , Lusofrance -Dağıtım teknik sayfası)
-
“(…) Les Sans-Espoir'den beri geometrik şekillere göre mekanı sürekli hareketle şekillendiren Jancsó, çalışmalarının estetik yapılarına meditasyonunun nesnesini sürekli olarak aktarıyor: Totaliter bir güç tarafından yabancılaştırılan Tarihin tutsağı adam. » (Michel Estève, op. Cit. )
- Ancak, Ah! ça ira (1968), “dairenin figürü - mekân kullanımı ya da hareketin temsili gibi - Mezmur rujuyla kararsız olarak ortaya çıkar ve iki zıt anlam alır. (...) Bir kez daha zulmün ve acımasız ölümün sembolü olduğunu ortaya koyuyor. (...) Ama öykünün seyri içinde, çemberin figürü, kişinin kaçamayacağı bir cehennem döngüsünü temsil etmekten uzak, burada devrimci kardeşliğin sembolü haline gelir. (...) Çember açılır ve totaliter bir güce karşı isyan içindeki bir grupta lirik bir komünyon patlamasına atıfta bulunur; sıkılırsa kendini korumak içindir. » (Michel Estève, op. Cit. )
- Jancsó'da düzenli olarak sunulan çıplak dramaturjisi de artık aynı anlama gelmiyor. “Daha önce, kadınların çıplaklığını bir aşağılama imgesi olarak göstermiştim. Onlar sadece zalimin elindeki nesnelerdi: Silence et cri'de , örneğin bir satranç masasındaki piyonlar. In Red Mezmur , çıplaklık yaşam sevinci. Kadın aynı zamanda hassasiyeti de temsil ediyor ” diyor Jancsó ( Ecran 72 , n o 10, Aralık 1972)
- Jonathan Rosenbaum, “Miklós Jancsó'nun, çıplaklık patlamalarının şarkılar, danslar ve doğa kadar lirik olduğu, şehvetli ve havadaki çarpıcı büyük devrimci müzikal gösterisini övüyor . » ( Ölmeden önce izlenecek 1001 film , Omnibus)
- Ancak Jancsó, önceki çalışmasında olduğu gibi Mezmur rujunda da "işlenen temanın sembolik bir kopyasına dayanan bir özne lehine bir 'estetik gerçekçiliği' küçümserse, yine de tarihsel gerçekliğin ruhu içinde tarihsel gerçekliğe sadık kalır. ” , Michel Estève'i belirtir ( op. Alıntı ).
- Bu konuda gerçekten de Jancsó bize şunları söylüyor: “Hernádi (senarist) her zamanki gibi Macaristan'daki köylü hareketleri üzerine oldukça kapsamlı bir tarihsel araştırma yaptı. (...) Bu ayaklanma hareketlerinde kantatalar, mezmurlar ve popüler folklorun aldığı önemi vurgulayan genç bir tarihçi Deszö Nagy'nin çalışmasından ilham aldı. Oradan, aktartık, ama pek (...) O zamanlar fakirlerin umudunun neyi temsil ettiğini fark ettik: bir şey, evet, neredeyse dinsel. » (Miklós Jancsó, Ekran 72 , n o 10, Aralık 1972)
- Aslında Jonathan Rosenbaum, kendi görüşüne göre, “Jancsó'nun en büyük başarılarından birinin geçmiş ile bugün arasında eşsiz bir köprü oluşturarak Tarihe bu çağın başka hiçbir filminde bulunamayacak bir yakınlık kazandırmak olduğunu düşünüyor. Çoğu zaman yerine ortaya çıkan biçimcilik suçlaması, onun tarihsel ve politik anlamlarını tam olarak anlayamamaktan kaynaklanıyor. » (İçinde: 1001 film… , Omnibus)
Dış bağlantılar
- Görsel-işitsel kaynaklar :