Parmak emme insanlarda, meydana bir davranıştır şempanzeler , halka kuyruklu lemur esirler ve diğer primatlarda. Bu genellikle başparmağın ağza yerleştirilmesini ve emmenin periyodik olarak ve uzun süre tekrar edilmesini içerir. Ayak başparmağı gibi vücudun ulaşılabilen herhangi bir yerine de uygulanabilen emme, kişiyi yatıştırıcı olarak kabul edilir. Çocuk bu alışkanlığı geliştirdikçe, genellikle emmek için “favori parmağı” seçer.
Doğumda bebek refleks olarak ağzına konan herhangi bir nesneyi emer ; bir olan eski refleks sağlar , özellikle anne sütü . Öte yandan, ultrasonlar o parmak emme dışında, doğumdan önce başlayabilir ortaya 15 inci gebelik haftasından ancak davranış kasıtlı veya son fetusun rastgele hareketlerine ise şu an için bilinir. Bazı yazarlar, amniyotik sıvının yutulmasıyla, doğumda çalışması gereken emme-yutma programını kurma meselesi olduğunu düşünürler.
Çocuklar, beslenmeye başladıkları andan itibaren bu alışkanlığın sadece yiyecek elde etmenin bir yolu olmadığını, aynı zamanda zevk, rahatlık ve sıcaklık getirdiğini öğrenirler. İster annesiyle, ister biberonla veya emzikle olsun, emme, yavaş yavaş güçlü bir kendini yatıştırma ve zevk duygusuyla ilişkilendirilir. Çocuk büyüdükçe ve sonunda emmeyi bıraktıkça, aynı fiziksel ve duygusal duyumları almak için başka yollar geliştirebilir veya parmaklarını emerek sakinleşmeye devam edebilir. Bu refleks genellikle 4 aylıkken kaybolur, ancak emmek tamamen içgüdüsel bir davranış değildir ve daha uzun sürebilir.
Emme genellikle 5 yaşına kadar geçer. Bununla birlikte, bazı büyük çocuklar bu alışkanlığı sürdürür ve diş problemleri geliştirir. Diş hekimleri parmak emmeyi mümkün olan en kısa sürede durdurmayı önermekle birlikte, alışkanlık kalıcı dişler ortaya çıkmadan önce durduğu sürece, 5 yaş civarında, hasarın geri dönüşümlü olduğu gösterilmiştir. Bir bağlı olabilir yetişkinlik kadar Parmak emme bazen tutulur hareket bozukluğu kalıpla (in) bir psikiyatrik hastalık ya da alışkanlık sadece kuvvet.
Parmaklarını emen çocukların yüzdesi (iki araştırmacı tarafından derlenen veriler)
|
Parmak emme, prognatizm gibi farklı sorunlara neden olabilir .
Çoğu çocuk iki ila dört yaşları arasında başparmaklarını, emziklerini veya diğer nesneleri emmeyi bırakır. Kalıcı dişler çıkmaya başlayana kadar dişleri ve çeneleri etkilenmez. Endişeler 6-8 yaşları arasında ortaya çıkar; bu yaşlarda emme ağız boşluğunun ve diş yapısının şeklini değiştirebilir.